Brussel - Madrid, vrijdag 17 november 2023, 9.30 uur

Mijn hoofd is helemaal de draad kwijt. Mijn lijf vertoont onlogische voorkeuren. Uren zijn we al de dag in, en nog steeds is het nacht, tijdens al die uren wachten op het vliegveld. Klokken geven verschillende tijden aan. Vertrek- en aankomsttijden van vluchten moet ik herberekenen naar plaatselijke tijd. De duisternis verraadt niet of het net avond, of al vroege ochtend is. Na enkele uren slaap zou de kop koffie mij een ochtendgevoel moeten geven, terwijl ik een biertje nu net zo logisch zou vinden. En de grote reis is nog maar amper gestart….

Onderweg zit ik me te vergapen aan het waanzinnige uitzicht over het wolkenlandschap. Als golven bewegen ze, badend in het felle licht van de opkomende zon. Een kleurenspel dat ik op foto niet eens vastgelegd krijg. De sensatie van het vliegen heb ik lang niet meer ervaren: het blijft een bijna emotionerende ervaring om de wereld steeds kleiner te zien worden, en de kracht van het toestel te voelen. Terwijl de elite zich in businessclass een aantrekkelijk geurend ontbijtje laat serveren, mag ik als doodnormale burger aan mijn meegenomen flesje water nippen, en biedt een speculaasje van de Jumbo toch wat voldoening aan mijn rommelende ingewanden.

In de stromende regen vluchtten talloze konijnen over het grasveld, om onze auto te ontwijken die hun rust verstoorde. Een totaal afgelegen gebied, waar een hotel het enige lichtpunt was langs landweggetjes en weilanden. Daar staat komende weken onze auto geparkeerd. Als de zorgvuldigheid van de receptionist van dat hotel een voorbode mag zijn voor deze perfect voorbereide vakantie, dan zit het wel goed, komende weken. De jongeman herschikte de loungekussens alsof het breekbare gebakjes waren. Lege glazen en chipsresten spraken van de voorbije knusse gezelligheid, een paar uur voor onze nachtelijke komst. En die plek was waarschijnlijk voorlopig de laatste locatie waar rust heerste…...

Na hectische maanden in een turbulent jaar; na veel organisatie en intensieve voorbereiding stap ik vanuit de chaotische drukte in een volgend avontuur. Pauze. Tijd om de zinnen te verzetten. 25 uur reizen van huis naar bestemming. Verplicht afwachten. Zit ik eindelijk eens stil.

Liefs, Marjoleine