Buenos Aires, zondag 10 december 2023, 22:00 uur

Hélemaal vooraan. Eersterangs. Ik sta naast de officiële verslaggever en cameraman van America TV A24 te kijken naar de inhuldiging van nieuwe president Milei. Naar het nationale muziekkorps. De korps mariniers. De hooggeplaatsten en genodigden. Midden tussen de enthousiaste aanhangers. Ik kan niet meer weg uit de mensenmassa. En ik ben er zomaar ingerold. Wat een cadeau, en prachtige afsluiting van deze tijd in dit bijzondere land.

Op de twaalfde verdieping van een luxe hotel kijk ik uit over de baai. Aan de overkant ligt Uruguay. Het startpunt van de reis ligt in het gezichtsveld: Floralis Genérica zie ik vanuit het raam liggen. Vliegtuigen stijgen op. Auto’s rijden onverminderd hard. Getoeter en muziek kan ik horen. We lopen de Avenida Alvear af naar Plazoleta Carlos Pellegrini. Alles staat vol in bloei. Juncal steken we over. Grote gebieden met bloeiende lelies. Monstergrote monstera’s: als plantenliefhebber kijk ik mijn ogen uit en knuffel ik even met een wildgroeiend blad van minstens 1.5 meter groot. Vanmorgen nog groeide voor mijn neus een metershoge avocadoplant: pas naderhand achterhaalde ik wat ik had gezien. Ineens sta ik op Plaza de San Martin. Waar alles begon. Waar ik nog benieuwd was naar wat ik zou gaan beleven.

Er loopt volk met Argentijnse vlaggen omgebonden. Veel aanbod om geld te wisselen. Snacks. Zwervers. Een jong moedertje met twee kindertjes kijkt ons aan: na een paar meter achtervolgt dochterlief ons; vraagt om geld, en steekt haar klauwtjes frappant snel richting een broekzak. Als ik haar overduidelijk gebied weg te gaan, haakt ze af, en vervloekt met nadruk. Veel politie op straat. Van kop tot teen getatoeëerde mensen. Volledige menu’s van cola, patat en burgers voor €2.10. Compleet beschonken staat een veertiger een betoog te houden naar een bejaarde goedlachse man: hij pleit voor Milei, maar volgens mij kan hij beter naar bed gaan. Er is zoveel armoede maar ook zóveel te zien.

De taxichauffeur vanaf het vliegveld was minstens bejaard, en bleef maar in het Spaans ratelen over steden en plaatsen; over de rijkdom van zijn land; over zijn bezoek aan Europa. Begreep niet helemaal of Maxima nou de koningin van Holland of van Nederland was: wàt was nou het verschil? Dit land had zowel Messi, als de paus, als Maxima, als Maradonna geleverd: moet je nagaan wat een potentie! De taxichauffeur die ons vanávond naar het hotel bracht, probeerde niet eens ons te bereiken. Voor €2.60 bespaarde hij ons een uur teruglopen. Voor de fooi koopt ie hopelijk maar een lekker ijsje, zou mijn opa zeggen. Of een stuk of twintig…..

Romero keek wel streng en was heel alert. Deze beveiliger stond rècht voor mijn neus en hield me scherp in de gaten. Elke foto die ik maakte heeft hij geregistreerd. Zijn pistool en wapenstok paraat. Mensen riepen; juichten; klapten; zongen. Het muziekkorps bracht de mooiste concerten: ik legde alles vast op film. Zag nationale bekenden die ik niet herkende. Er klommen mensen in bomen om de ceremonie te zien. Er stroomden tranen en er kwam vermoeidheid. Mensen vroegen om selfies met de tv-correspondent: ik vróég niet, maar nàm gewoon talloze kiekjes met hem. Uren werd gewacht op de mooiste beelden; intussen ontstonden goede gesprekken met dit volk. Veel Argentijnen zijn wat kleiner van stuk, dan onze Hollandse botten zijn gevormd: een klein vrouwtje vroeg geëmotioneerd of ze een stapje dichterbij mocht staan. ‘’Dit is zó belangrijk voor ons’’ en als je dan zo lang samen tijd doorbrengt, raak je ook verbonden. Ik maakte foto’s en video’s van een plein vol emoties. Van een volk vol hoop. Van liefde voor een land, en overgave aan een leider. Ik zag nationalisme en chauvinisme. Van hoop en moed en vertrouwen. Van het góéde: hoe zwaar de strijd ook is.

En die verbondenheid, heb ik ervaren tot in mijn botten. Met emotie en heimwee ben ik afscheid aan het nemen van dit geweldige land. Foto’s en video’s getuigen van mijn aanwezigheid: ik raak hier maar niet uitgekeken. Voel me geraakt en gestrikt: dit land heeft zoveel passie.

Mijn passie voor dit land heeft binnen een maand een hoogtepunt bereikt. Dankjewel, Argentinië. Graag kom ik hier terug. Mooier kàn het niet.

Liefs, Marjoleine