San Carlos de Bariloche, zaterdag 2 december 2023, 9:30 uur

Met z’n tienen staan ze in een kringetje twee matébekers te delen. Op het dak van hun bouwproject, naast de hotelkamer. Bouwhelmen op de kop. Gereedschapsriemen om. Zagen en hamers al klaar. Eentje bindt een waterslang vast aan een tak. Ze keuvelen en lachen, zo aan het begin van hun werkdag. Blijkbaar hebben ze eindeloos plezier met elkaar.

Als je de föhn gebruikt gaat de badkamerlamp uit. De mengkraan is op dit continent blijkbaar nog niet uitgevonden. Dekens, in plaats van dekbedden, in elk hotel. In dit land lijkt een soort tijdloosheid te bestaan. Een land waar gemoedelijkheid heerst, en strijd pas zichtbaar wordt zodra het om voetbal of voorrang gaat. Dat deze maatschappelijk rijke cultuur het helaas financieel zo arm heeft, is te danken aan wanbeleid en corruptie. Aan verkeerde economische aanpak. Aan tekorten en onzekerheden. In alle tijden zal zoiets in goede banen moeten worden geleid.

Er stonden tien kerstbomen voor het stadhuis: mijn kerstgevoel ver weg. Juist had ik afgelopen tijd geconcludeerd dat het hele lhbtiq+ dilemma dit land nog niet had bereikt, toen ineens het zebrapad in regenboogkleuren was veranderd. De verf was nog nat. In de twee dagen dat ik even afwezig was, is een soort anti-Milei-beleid uit de kast getrokken? Mussen en duiven kirden op het kanon. Honden vochten en speelden. Golven sloegen zich stuk op de waterkering, en groepen jongeren vierden het leven op het gras met hun thermosflessen. Hoe is het een architect gelukt om op dit prachtige plein die foeilelijke flat te mogen plaatsen? Met 50 man stond het reisgezelschap rond hun gids: toen ik in het Engels vroeg waar ze vandaan kwamen, was dat een graadje te moeilijk. In dit tijdloze bestaan is alles een beetje simpeler.

Plots sta ik even volledig stil. Ik ontvang bericht van overlijden van een veel jongere ex-collega met wie ik tien jaar samenwerkte. In de bloei van zijn leven; jong gezin achterlatend. Voor hem stopte de tijd. Onverwacht hielden al zijn mogelijkheden op. Nooit meer werken; nooit meer genieten; nooit meer ademen.

Zo eindeloos is dit leven niet.

Liefs, Marjoleine