San Carlos de Bariloche, vrijdag 1 december 2023, 15:00 uur

Het blijft me lokken: het gerucht dat Hitler in Argentinië zou hebben geleefd. Naar aanleiding van allerlei websites en aannemelijk bewijsmateriaal -zelfs foto’s- staat mijn oorlogsinteresse op scherp. Alles bekijk ik over schedels en botten; over kogels en kleding. Over tijdverloop en vervoer hiernaartoe. Getuigenverklaringen. FBI-onderzoeken. Ik heb dat hele verhaal over Hitler in Argentinië altijd als onzinverhaal beschouwd maar kom nu toch aanvaardbare informatie tegen. Deze vastgestelde feiten zijn razend interessant. Juist nu ik me er in deze Duits-georiënteerde omgeving iets bij kan voorstellen.

In deze Alpine stad Bariloche, waar we na een lange terugrit weer zijn aangekomen, presteerde een oorlogsmisdadiger het in deze -toen net gestichte- stad om 50 jaar lang totaal onopgemerkt zijn leven voort te zetten. Geen Europese kip die hem zocht, in die decennia zonder internet. Hij werd zelfs hooggeacht onder de lokale bevolking en klom op tot belangrijke functies. Knap werk van de journalist die hem alsnog vond, en liet berechten. Het is geen actuele zaak, maar daarom niet ongeschikt om te heroverwegen. Ik Google me suf: ook als het om geschiedenis over dat tijdperk gaat, zit er bij mij geen stopknop op.

De stops onderweg kostten wat tijd maar gaven wel even ruimte om te rekken en strekken op de lange rit. Het miezerde een beetje. Een weg, waar je tussen 20 uur ’s avonds en 8 uur ’s morgens niet mag rijden. Te gevaarlijk? Condors in de lucht. Vos op parkeerplaats. Havik at haas in berm. Rio Hermoso. Lago Meliquina. Laguna Fija. Het meer Machónico is vernoemd naar de vele krabben die er leven. Uitzichtpunt Inalco is de vermeende plek waar Hitler in de buurt zou hebben gewoond. En ik weet het: er zijn ook mensen die geloven dat Paul McCartney is vervangen door een ander, en dat Elvis nog leeft. Toch las ik aannemelijke feiten… Rio Correntoso scheidt de ene helft van dit smalle stuk land van de andere. Bahia Blanca nog 943 km weg. Een Nederlandse camper!

In de verte lag San Carlos de Bariloche te stralen in de zon, aan de voet van de bergen. We tankten, en bleken deze 200 kilometer te hebben gereden voor slechts €3. Het weer knapte op en de lucht werd weer blauw. De golven en wolken; de kliffen heel nauw. Het bier smaakte goed en ik dacht ook aan jou.

Zodra ik wifi heb, ga ik Googlen en contacten. Nieuwtjes van thuis over Sint en werk; contact met thuisfront en geliefden; en intussen het jaarlijkse personeelsuitje van mijn werk dat ik misloop. Als je -met mijn volledige online baan- eenmaal per jaar de kans op ontmoeting met je collega’s mist, bijt dat toch een beetje.

Dus bijt ik me vast in al die informatie. Zet websites open om door te kunnen lezen zodra internet ontbreekt. Ik weet niet eens of ik dat vluchtverhaal nu nog wel met een korrel zout neem. Jarenlange onderzoeken van wetenschappers lijken dit toch te bevestigen. Inclusief bewijsmateriaal. Zelfs ooggetuigen zijn miskend. Zou het wáár kunnen zijn? Dat hij het verwoeste bestaan in verwoest Europa verruilde voor een rustig leventje hier in het Andesgebergte? Zijn verlies voor lief nemend? Een ingenieus ontsnappingsplan – medewerking van nazi-hooggeplaatsten - zou dat mogelijk hebben gemaakt. Er is nooit keihard bewezen, zelfs omstreden, dat de verbrande lijken van Hitler en Braun waren: dat is aangenomen als waarheid. Het was het pré-DNA-tijdperk. Als tienduizenden andere nazi’s is gelukt om hierheen te vluchten: waarom hèm dan níét?

Ik kraak mijn hersens en sluit het niet uit. Er is in het verleden wel vaker over theorieën beweerd dat het absolute kolder was, waarvan later bleek dat het keiharde waarheid betrof. Ik kan niet pleiten voor een zaak waar ik nog te weinig van weet. Wèl bedenk ik, dat de wereld toch groter is dan wij denken, en breder dan wij kunnen zien. Er is méér, dan het blote oog registreert.

Hoe het ook was, of is, of zal zijn: op deze wereld is altijd plek voor meer terrein.

Liefs, Marjoleine