El Chaltén, vrijdag 24 november 2023, 21:10 uur

Zigzaggend kwamen we beneden. Glijdend over zand en zoekend naar de juiste stenen. We hebben het gered, al klinkt dat wat overdreven: het was een forse maar leuke wandeling. Na al dat zweten wil ik liever voorlopig geen dikke kleding meer aantrekken. In het hotel hingen souvenirs uit Nederland: met klompen en klederdracht werd de schijn van gezelligheid gebracht. Niet altijd hoeft alles gezellig te zijn, om ook goed te zijn.

Op een bankje in de zon, met een wijntje en de rugzakken, proberen we het overlijden van een nabije bekende te bevatten, en een plekje te geven. Met uitzicht op Fitz Roy, en mijmerend over recente herinneringen, denken we na over het leven. In drie woorden Spaans en met zes woorden Engels worstelen we ons door het gesprek met een Argentijn, die zijn avonturen wel wil delen maar geen benul heeft van talen.

Wat een zegen, dat we hier en nu zijn. Het had zo anders kunnen lopen. Geldt dat niet voor iedereen? Sterven is een teken van de eeuwigheid. Er staat een berg voor mijn neus te getuigen van onvergankelijkheid.

Ik voel het. Adem diep in. Dit is het leven.

Liefs, Marjoleine