TUSSEN KOMSOMOLSKR EN NIKOLAYEVSK-NA-AMURE, RICHTING JAKOETSK, 14.00 UUR JAPANSE TIJD

Nu de klok vertelt dat de tijd hier gaat dringen; de uren tot minuten verworden die me resten in dit land; en de zonsopkomst het einde van de rondreis aanduidt, is het ook weer góéd om naar huis terug te keren. 

Bijtijds staat alles klaar voor vertrek en hebben we uitgezocht waar zich het station bevindt om naar het vliegveld te komen. In de chaos van deze stad hoop ik toch wat nachtrust te krijgen om de terugreis aan te vangen. Had ik niet van tevoren kunnen bedenken dat dat geen succes zou kunnen worden? Middenin deze ultra-wijk Dotonbori -hèt uitgaansgebied van Osaka- dringt het geluid van het straatleven met gemak door de ramen van onze 12e verdieping. Met een knetterherrie gaat het leven hier eindeloos voort. Wordt niemand hier ooit moe? Waaròm is het voor zovelen aantrekkelijk om de nacht op straat door te brengen, en 24/7 te entertainen?  Alsof de zin van het leven overschreeuwd moet worden, flikkeren billboards hun reclames en draait het Ferris-reuzenrad haar ronden. De stilte van de straten van Tokyo; het gefluister in de trams, en de sereniteit van de bergen schijnen een onmogelijke herinnering.

Aanhoudend klinken de sirenes drammerig dichtbij, en ik fantaseer over de beruchte maffia Yakura die hier rond schijnt te hangen. Gelukkig lig ik veilig in bed: zo sus ik mijn eigen onrust. Tot ik bedenk dat die sirenes ook door brand geactiveerd kunnen worden. Vol adrenaline zit ik  in het holst van de nacht rechtop in bed. Een blik op de straat kalmeert mijn verwarde paniek, en als ik even later toch nog even blijk te zijn weggedommeld, gilt de wekker me meedogenloos wakker. Het is tijd.

Het ìs tijd. 

Er wàs tijd om te reizen en genieten; om avonturen te beleven, en verhalen te schrijven. Om plichten los te laten, en herinneringen vast te leggen. Om thuis achter te laten, en een ander thuis te ervaren. Nu is het tijd om de mogelijkheden die ik van God krijg, te geven aan de doelen die ik heb, en de mensen die ik liefheb. Om te investeren in wat nodig is, en daaruit terug te krijgen wat mij opbouwt. Avonturen beginnen waar je uit je comfort-zone stapt, maar op dit moment verlang ik naar mijn veilige thuishaven. Juist dáár kom ik het meest tot mijn recht. Ik ben dankbaar voor wat ik kreeg, en voor wat ik zal krijgen.

Het is hoogste tijd.

Marjoleine